Yes.. for right now saye tgah sedih..
And hujan pun lebat je kat luar macam faham je..
Seriously nak balik Malaysia on 22nd ni rase cam berat je..
Bukan saye xrindu nk jumpa anak, hubby and famly..
But.. ntah lah..
I had a big decision to made..
So saye rase sangat sedih..
Dah lama jugak saye tak update cerita sedih kan..
Bukan la maksudnye life saye xde cerita sedih..
Tapi ye la.. i am too busy..
Sampai nak sedih pun xleh lelama...
Kadang-kadang susah jugak nak explain life saye ni..
Ade enemy.. ade stalker.. so nk update bende yang sedih
ni kekadang pikir panjang jugak..
But kali ni,...
I cant hardly bear it..
Ishh.. rase mcm turn back time je..
Back in 2010.. within this time..
I had to made a decision either nak get back
Or nk permanently clash dgn incik hubby..
(time tu belum kawen lg.. )
And that time i was so comfused..
Sebab nak kena buat decision kan...
And now,..
Different case pulak..
Different story...
Saye xkan cerite sebab ape..
But seriously saye sedih sesangat..
Its not easy to made a decision bila
ade terselit rasa sayang yang sangat mendalam ni..
Hurmmm....
Buat masa ni fb saye deactivate kejap..
Malas nak runsingkan lagi kepala...
Nanti semua wallpost emo je...
Kang org ingat saye gila plak...
Nway...
Saye ni nmpak je cam kebal..
Tapi dalam hati tetap ade taman jugak..
Kuat feeling.. kuat emo...
Tetambah time preggy ni...
Lagi lah...
Saye ni jenis org yang mcm mana eaa??...
Ntah la.. saye pun tak reti nak explain sgt..
yang saye tau,..................
Saye cepat sedih.. cepat emo.. cepat marah..
Tapi..
Walau saye mcm tu pun,,,..
Saye bila dah sayang tu...
Tetap sayang walau ape yg jd pun..
Walau saye kate saye benci..
Walau saye kate saye menyampah..
Walau saye kate saye tawar hati..
Walau saye kate saye marah...
Dalam hati tetap sayang..
Macam baru ni.. gaduh ngan incik hubby..
Marah sesangat ni.. smpai emo giler..
Sanggup tutup mobile punye internet jap..
Tapi bila keluar jenjalan ngan kengkawan (time tgah gaduh lg tu)...
Belikan jugak die baju baru..
Siap bole bayangkan lg klau die pkai mesti hensem..
Sebab seriously he is my soul..
Saye memang jenis mcm tu..
Klau marah ni mulut mmg xreti nak control...
Tapi lps tu saye akan nyesal la..
Nyesal mmg nyesal sangat...
Lepas tu mesti tekad xnk ulang lg..
Tapi nk ubah yg tu bukan senang kan..
Im just only human...
Then kalau saye marah orang biasenye sebab saye sayang...
Klau xsayang.. saye xmarahh...
Biasenye dgn org yg saye sayang la saye cepat risau..
Contohnye klau time abah nk bawak Tisya balik kampung..
Pjalanan jauh ke plak kan.. lg la saye risau...
Jangan la buat lupe inform klau dah smpai..
Memang saye ngamuk la jawabnye...
Klau andai kate kul 4am baru abah sampai rumah,
maknenye kul 4am tu la baru saye tido...
Same goes with incik hubby...
Kalau die on the road tu mmg saye xsenang duduk..
Even die nk gi keje blk keje pun..
Saye cukup risau...
Kalau die keluar jejauh ade job lg lah...
So klau incik hubby lupe inform..
Mule la saye tak tentu perasaan...
Ye la...
Saye jauh... kat Medan ni haa...
But.. whatever it is..
Saye tak sanggup kehilangan mereke...
Incik hubby.. anak.. and parent..
Mereka adalah segala-galanya untuk saye..
Dunia saye.. jiwa saya dan segalanya untuk saye...
Mereka adalah kebahagiaan saye..
Yang tak dapat ditukar ganti..
Dan saye sering berdoa..
Andai ditakdirkan ajal...
Biarlah saye dulu yang pergi...
Kerana saye tak sanggup untuk kehilangan mereka...
